ارتباط با کودک از طریق حرکات و زبان اشارۀ او
-
Array
-
1400/10/13
-
0 دقیقه
اگر به نوزاد خود توجه زیادی داشته‌اید، احتمالاً متوجه شدهاید که قبل از اینکه او حتی بتواند صحبت کند، سعی کرده است با شما ارتباط برقرار کند. گریه کردن، اشاره کردن، لبخند زدن و خندیدن همه انواعی از نحوه‌های برقراری ارتباط هستند؛ اگرچه در ابتدا تلاش برای فهم منظور او احتمالا به حدس زدن محدود شود، با گذشت زمان و تلاش متوجه خواهید شد که منظور کودک کوچک شما چیست. اگر می‌خواهید نیازها و خواستههای کودک خود را بهتر بشناسید می‌توانید به زبان اشارۀ کودکتان بیشتر توجه کنید.
زبان اشارۀ کودک چیست؟
زبان اشارۀ کودک یک ابزار ارتباطی است که سبب ایجاد انگیزه در او برای برقراری ارتباط با حرکات می‌شود. این اعمال با استفاده از اشارات دستی انجام می‌شود که به نوزادان اجازه می‌دهد خواستهها و احساسات خود را حتی قبل از صحبت کردن بیان کنند.
این نوع ارتباط، ناامیدی و آزردگی کودک را کمتر می‌کند و باعث بهتر شدن مهارت زبانی وی می‌شود؛ همچنین به بهبود رابطۀ والدین و فرزندان کمک می‌کند. شواهد مربوط به این ادعاها هنوز محدود است اما از سوی والدین و متخصصانی که از این روش استفاده می‌کنند، بازخوردهای مثبت زیادی وجود داشته است.
استفاده از حرکات و نشانه‌های زبانی ممکن است باعث کاهش سرخوردگی کودکانی شود که می‌دانند چه می‌خواهند اما هنوز مهارتهای کلامی برای ابراز مسائلشان را ندارند. یافتههای موجود در این زمینه نشان داده است که والدینی که به درک کافی از معانی حرکات فرزندشان رسیدهاند، انگیزۀ بیشتری برای آگاه شدن از خواستههای کودکشان دارند و این امر منجر به ایجاد یک دلبستگی سالم و کاهش سوتفاهم می‌شود.
چگونه باید شروع کرد؟
اگر می‌خواهید از زبان اشارۀ کودک استفاده کنید، می‌توانید در خانه با این مراحل آسان شروع کنید.
می‌توانید در اینترنت، نشانه‌های زبان اشارۀ کودکان را جست‌وجو کنید یا خودتان تعدادی از این نشانه‌ها را ابداع کنید؛ هر بار که کلمه‌ای را بیان می‌کنید، همراه با آن از یک نشانۀ خاص نیز استفاده کنید.
واقع بین باشید. شما می‌توانید از 6 ماهگی یا حتی قبل از آن نشانه‌ها را به فرزندتان یاد بدهید، هرچند ممکن است او تا 8 ماهگی به آن‌ها پاسخ ندهد.
آسان بگیرید. مطمئن شوید که این نشانه‌ها برای فرزندتان ساده و حاوی معنی باشند. برای مثال می‌توانید کلمات خوردن، خوابیدن، شیر، مادر، پدر، کتاب و… را به او بیاموزید.
مطمئن شوید که کودکتان به شما توجه می‌کند. همیشه همراه کلمه‌ای که می‌خواهید به او بیاموزید یک نشانه استفاده کنید و مطمئن شوید که کودکتان آن نشانه را می‌بیند.
به حرکات نمادین کودکتان واکنش نشان دهید.
به اشیا و جزئیات اشاره کنید. اکثر نوزادان حوالی 9 تا 12 ماهگی از اشاره کردن به عنوان وسیلۀ ارتباطی استفاده می‌کنند؛ به تصاویر کتابها، قسمتهای خاصی از یک شیء یا حتی چیزهایی که صدا میدهند اشاره کنید.
وقتی کودکتان برای درخواست کردن به چیزی اشاره می‌کند به او پاسخ دهید؛ شما نیز برخی درخواست‌ها را با اشارۀ دست به او منتقل کنید. به اسباب‌بازی اشاره کنید و آن را بخواهید یا به آن اشاره کنید و بپرسید چه رنگی است.
از حرکات طبیعی استفاده کنید. می‌توانید این حرکات را به مجموعۀ نشانه‌های خود اضافه کنید. حرکات بدن نوعی طبیعی از برقراری ارتباط هستند، بنابراین از حرکات صورت، اشارۀ دست و تکان دادن سر به نشانۀ بله و خیر، در کنار دیگر حرکات رایج، استفاده کنید.
لذت ببرید و صبور باشید. همیشه به یاد داشته باشید که زبان اشارۀ کودک باید ساده و سرگرم کننده باشد. اگر کودکتان به حرکات شما پاسخ نداد، ناامید نشوید، به تلاش خود ادامه دهید اما مطمئن شوید که استفاده از زبان اشاره را برای او بدل به یک وظیفه نکرده باشید.
در نهایت، فراموش نکنید که برای توسعۀ مهارتهای زبانی و تقویت ارتباط با کودکتان، به طور مداوم با او صحبت کنید.
