به رغم همۀ دردسرها!
-
-
1400/08/15
-
1 دقیقه
وقتی بچه می‌خواهد راه رفتن یاد بگیرد و 50 بار زمین می‌خورد، هرگز با خود فکر نمی‌کند: «شاید من به درد این کار نمی‌خورم.»
به زودی خواهید فهمید که کودک شما چقدر می‌تواند پشتکار داشته باشد. او هرچقدر هم کوچک به نظر برسد، فردی با ارادۀ قوی است که در مواجهه با چالش‌هایی که در طی رشد بر سر راه او قرار می‌گیرند، شما را شگفت‌زده خواهد کرد. وقتی کوچولوی شما بالاخره اولین قدم‌های خود را برمی‌دارد و شروع به تمرین راه رفتن می‌کند، آنچه که اتفاق می‌افتد فراتر از رسیدن به یک نقطۀ عطف رشدیِ ساده است.
برای بهتر درک کردن این گذار بزرگ، ابتدا باید بدانید که کودک شما با شروع به راه رفتن، از وضعیت خود به عنوان یک چهار دست و پا روندۀ ماهر دست کشیده، حاشیۀ امن خود را ترک کرده و به میل خود، راه رفتنِ با مهارت کم و ناهماهنگ را انتخاب کرده است. کوچولوی شما با مهارتی که در چهار دست و پا رفتن دارد می‌تواند به راحتی در محیط خود جابه‌جا شود، کاوش کند، جهت‌یابی کند و از موانع بپرهیزد. اما در راه رفتن -چون تازه‌کار است- دیگر این امکانات را ندارد. برای او، هر قدم پر از دست‌انداز و افتادن است. بنابراین چرا کودک شما علی‌رغم همۀ این دردسرها اصرار به راه رفتن دارد؟
نیاز به سرعت
حتی از همان سنین پایین، کوچولوی شما متوجه می‌شود که وقتی راه می‌رود، با وجود زمین خوردن‌های مداوم و پستی و بلندی‌های فراوان، می‌تواند مسافت بیشتری را با سرعتی بالاتر از زمانی که چهار دست و پا می‌رفت طی کند. علاوه بر این، پیمودن مسافت بیشتر و دستیابی به سرعت بالاتر، تأثیرات به سزایی بر جهت‌یابی و میزان تعامل او با محیط اطرافش دارد.
مامان، چه خبره؟
احتمالاً تا به حال متوجه شده‌اید که کوچولوی شما همیشه بسیار کنجکاو است؛ بنابراین توضیح دیگری برای اینکه چرا کودک شما مبتدیانه راه رفتن را به ماهرانه چهار دست و پا رفتن ترجیح می‌دهد، این است که با این کار وسعت دید بیشتری خواهد داشت. وقتی کودک شما چهار دست و پا می‌رود، طبیعتاً فقط زمین را می‌بیند (گردن و چشم‌ها موازی زمین هستند) اما وقتی می‌ایستد و راه می‌رود، تمام اتاق در دیدرس او قرار می‌گیرد.
بیا بازی کنیم!
وقتی کوچولوی شما تصمیم می‌گیرد راه برود، دنیای خود را به روی امکانات جدید بی‌شماری از تعامل با اشیاء باز می‌کند. او اکنون می‌تواند اسباب‌بازی‌ها را با سرعت بیشتری در سراسر اتاق حمل کند، به سمت اشیاء راه برود و با آن‌ها به گونه‌ای متفاوت تعامل کند.
فشار همسالان
چه بخواهیم بپذیریم و چه نخواهیم، فشار همسالان حتی در زندگی بچه‌های کوچک ما وجود دارد. در فرهنگ‌های مختلف، معمولاً خانواده و دوستان کودک را به راه رفتن تشویق می‌کنند. اولین قدم‌ها معمولاً همیشه به سمت آغوش باز مادر یا پدر برداشته می‌شوند.
هنگامی که گذار بچه‌ها را از چهار دست و پا رفتن به راه رفتن، بیشتر مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که رشد کودک با سرعت تمام در حال پیشروی است. حتی گرفتن یک تصمیم به ظاهر ساده برای کودک شما، مستلزم مکانیسم‌های بی‌شمار و استدلال‌های پیچیده‌ای در مورد مزایا و معایب آن تصمیم است. او را به انجام این جهش و پیشروی در مسیر رشد خود تشویق کنید.
